Anderhalf jaar hebben we toegewerkt naar dit keurmerk. Een periode waarin we onszelf en al onze acties binnenstebuiten gekeerd hebben. Tot in de kleinste details onderzocht, vastgelegd en toegelicht wat we doen, waarom we het doen, hoe we doen. Het proces hield ook in dat wij en ons personeel onderzocht werden door de inspectie, ons SKJ behaalden en andere trainingen deden.
In november bereikten we de finish en ontvingen we het keurmerk. Kort door de bocht betekent dit dat wij goedgekeurd zijn om een gezinshuis te mogen zijn en runnen.
Het keurmerk is de kers op de taart. De bevestiging dat we staan als een huis. Er werden geen bevindingen geconstateerd, geen enkele op- of aanmerking toegevoegd. We kregen een machtig mooi compliment: chique, bijzonder en perfect – zo hoort het.
Ik weet dat we goed zijn en goed doen. We zien het terug in onze kinderen en samenwerkingen. Toch had ik geen dikke 10 verwacht, eerder nog wat verbeterpuntjes.
Al het harde werken, bikkelen en buffelen is gezien en gekeurd. GOEDgekeurd.
Het maandenlange proces heeft me ook tot nadenken aangezet over bepaalde dingen. Bijvoorbeeld: wij zijn een team met zijn 4en, wat als er een wegvalt? Inmiddels is alles ondervangen en ook in ons gezinshuis is uiteindelijk niemand onmisbaar. Ook als een van deze schakels uitvalt, dan nog staan we zo stevig.
Ik kan niet anders dan zeggen dat we de gouden medaille ontvangen hebben in onze grand finale.
Zelf heb ik zo veel HELP! Kan ik het, lukt het, doe ik het goed? – momenten gehad. Er volledig doorheen zitten en toch steeds weer voelen: IK heb jou dit gegeven, dit is voor jullie. Hier zijn jullie voor gemaakt. Dat, die bevestiging, die had ik nodig. Ook al ben ik het soms kwijt, HIJ is in control.
Dat is mijn bodem, de werkelijke gouden medaille.
.
Reactie plaatsen
Reacties