STRIK (JE)ZELF
Ken je die situaties waarin je gesprekspartner invult voor jou? Ik vergelijk het met iemand die ongevraagd de veters van mijn schoenen wil strikken.
Diegene hoort niet wat ik vraag, hoe duidelijk ik ook communiceer. Vanuit hun perspectief proberen ze me te helpen. Verwachten er een ‘dank je wel’ voor terug.
Terwijl ik niet eens schoenen met veters draag….
Ik begrijp deze gesprekken niet. We hebben allebei veters leren strikken, voor verschillende soorten schoenen. Zijn daar ook beide ontzettend goed in. Hoe zou het zijn als we deze krachten bij elkaar optellen?
Dan kunnen we het pad echt samen bewandelen, ieder stevig in diens eigen stevig gestrikte schoenen. Of in mijn geval, laarzen.
Reactie plaatsen
Reacties