Zodra de zomer eraan komt, word ik overvallen door onzekerheid. Extra kritisch bekijk ik mezelf in de spiegel en ik zie een rolletje hier, putjes daar, grijze haren en nog wat andere ‘mankementen’.
Op het moment dat ik mijn nieuwe zomerjurkje aantrok, dacht ik: oh Lo….je lijkt wel 150 kilo. Hier kun je niet in naar buiten.
Niet alleen schrok ik van die gedachten, ik baalde er ook echt van. Hoe kan het dat wij als vrouwen zo ontzettend kritisch naar onszelf kijken, zo streng zijn voor onszelf? Maart kan nog zo hard roepen dat hij me mooi vindt; de woorden komen niet aan.
De gezichten van de kinderen straalden stuk voor stuk vraagtekens uit.
Huh? Bent U onzeker?
We leren de kinderen dat ze zichzelf iedere dag een compliment mogen geven. Hoe rijmt dat met hoe ik naar mezelf kijk in de spiegel? Je wilt je kinderen niet het idee geven dat je je leven lang onzeker blijft over je uiterlijk.
Ik wil zien dat ik prachtig ben, vooral als het zomer wordt en is. Daarvoor mocht ik anders gaan kijken, voorbij alle verbeterpunten. Ik vind het niet makkelijk maar ik doe het. Zodat ik het kan uitdragen naar onze kinderen.
Mocht jij je hierin herkennen, wees dan lief voor jou.
Zie ook – juist! - al het mooie in en aan jou.
Reactie plaatsen
Reacties