Mijn geloof is een meerwaarde in mijn leven. In de wereld doe je het zo snel fout, lijken er allerlei regels te gelden en word je vaak veroordeeld en afgekeurd. Dat ervaar ik maar ook de kinderen. Bij Hem niet en dat is voor mij een heel mooi besef.
Ik ben niet het type van handjeklap en zwaai zwaai; dat bedoel ik uiteraard niet oneerbiedig. Ik vind het vooral fijn om situaties en reacties te overdenken. Dit te spiegelen en te toetsen met de boodschap die de bijbel uitdraagt.
Dat overdenken doe ik graag tijdens autoritten of als ik stil zit met mezelf.
Hij vindt mij goed genoeg, ik hoef me niet anders voor te doen dan ik ben.
Ik hoef niet te veranderen of eerst iets te bereiken.
Het geeft me innerlijke rust.
Je mag zijn wie je bent en daarin groeien. Dat is wat ik nodig heb en wat onze kinderen nodig hebben.
Ik wil onze kinderen meegeven dat Jezus ontzettend veel van ze houdt en dat hij kinderen het allerbelangrijkste vindt. Ze doen ertoe, zijn van onschatbare waarde.
Het verleden heeft niet het laatste woord, vanuit Hem hebben zij en jij en ik alle bestaansrecht.
De kinderen pakken dat in hun zijn.
Ik ben mooi, ik ben belangrijk en ik doe ertoe.
Dat zie je terug in hun gedrag
Dat maakt de cirkel rond, de cirkel van onvoorwaardelijke liefde.
Waar en hoe vind jij innerlijke rust?
Reactie plaatsen
Reacties