Ik zal het knopje voor hem zijn
Inlevingsvermogen.
Ieder kind heeft het van nature, de een meer dan de ander. Wat als dat knopje niet werkt?Hoe zet je dit dan aan?
Neem bijvoorbeeld een fiets.
Als je een lekke band hebt, fiets je niet lekker. Je benen worden moe, je komt nauwelijks vooruit en je tong hangt op je gulp.
Ligt het dan aan jou? Nee, het ligt aan de fiets.
Het is wel aan jou om het te fiksen of om hulp te vragen als je het zelf niet kunt. In mijn geval heb ik een fietsenmaker nodig want ik kan geen band plakken.
Nu naar een situatie in ons gezin.
De lekke band is hierin synoniem voor het inlevingsvermogen van een kind. Niet bij al onze gezinshuiskinderen is het inlevingsvermogen ontwikkeld.
Als volwassene kies je om de band te repareren of om door te fietsen. Een kind maakt geen bewuste keuze. Voor hen betekent het dat het volgen van wat ze gewend zijn, veiliger is dan iets nieuws. Dit geldt extra voor onthechte kinderen.
Met nauwelijks inlevingsvermogen doen ze anderen pijn maar het ligt nooit aan henzelf. Zij worden gedreven door de gedachte: als ik jou pijn doe, hoef ik niet naar mijn eigen pijn.
Waarom hij de dingen doet is niet relevant. Het heeft niets met mij of de anderen als persoon te maken. Neemt niet weg dat we er wel last van hebben.
Het gedrag keur ik niet goed, dat heeft consequenties. Ik zie hem, ik hoor hem.
Ik zal het knopje zijn. Het knopje dat aangeeft wat niet mag, niet hoort of niet kan.
Net zolang tot hij deze knop zelf kan bedienen. Of iemand anders.
Reactie plaatsen
Reacties